حسن مجتبی (به عربی: حسن بن علی المجتبی؛ زادهٔ ۱۵ رمضان ۳ هجری قمری – درگذشتهٔ ۷ یا ۲۸ صفر ۵۰ هجری قمری در مدینه) فرزند اول علی بن ابی‌طالب و فاطمه زهرا، امام دوم شیعیان است که از وی با عنوان امام حسن مجتبی یاد می‌کنند. کنیهٔ وی ابومحمد و ملقب به مجتبی است. او از اهل بیت و نیز آل کسا به‌شمار می‌آید. از دیدگاه برخی از اهل سنت، او پنجمین و آخرین خلیفه از خلفای راشدین محسوب میشود.
حسن بن علی، در سال ۳ هجری زاده شد و پس از پدر به امامت — در دیدگاه شیعیان — و خلافت مشغول شد. ولی پس از مدت کوتاهی به صلح با معاویه بن ابی‌سفیان رضایت داد.[۱] به‌روایت تاریخ یعقوبی حسن بن علی سه بار مسموم شد[نیازمند منبع غیر اولیه] و سرانجام در ۲۸ صفر سال ۵۰ هجری درگذشت.
درباره این سایت